GR 5A: De Klinge - Koewacht (22,7 km)

Details GPS Track

Lengte track	25.06 km
Totale stijging	76 m
Totale daling	77 m

Moeilijkheidsgraad	3/4 - Beetje inspannend
Categoriën

Reis info

In Sint-Niklaas zijn er busverbindingen naar en van zowel start- als eindpunt van deze wandeletappe. Sint-Niklaas is vlot en frequent bereikbaar met de trein.

In Sint-Niklaas nam ik aan de bushalte Station om 9.24u bus 21 naar De Klinge. Uitstappen aan de halte Bergstraat, vlakbij de plaats waar ik vorige keer het GR traject verliet. De busrit vanuit Sint-Niklaas duurt 35 minuten.

Terugkeren was een ander paar mouwen. Van waar ik het GR traject verliet was het nog bijna 3 km verder stappen tot bij de halte Koewacht Grens. Dat brengt de totale lengte van deze GR 5A etappe op ruim 25 km.
Aan de halte Koewacht Grens komen in de namiddag welgeteld 2 bussen van lijn 431 langs, om 15.41u en om 17.36u., en dan nog enkel op weekdagen.
Ik was net te laat voor de eerste bus zodat ik nog dik anderhalf uur op de volgende bus zou moeten wachten. Na wat ronddrentelen in Koewacht bleek alles er gesloten te zijn. Ik had geen zin om zo lang buiten te wachten en waagde mijn kans met autostop richting Stekene en Sint-Niklaas. Ik werd vrijwel onmiiddellijk opgepikt door een vriendelijke jongedame die volmondig toegaf dat het openbaar vervoer daar in de grensstreek een ramp is. Ze zette me af in Stekene waar wel redelijk wat bussen passeren naar Sint-Niklaas.
Aangekomen in Sint-Niklaas kon ik vrijwel onmiddellijk verder reizen met de trein.

Benieuwd of ik er voor de volgende etappe zal in slagen om 's morgens met openbaar vervoer in Koewacht te raken.

De wandeling - maart 2024

Deze etappe blijft het GR traject bijna volledig in Nederland. Enkel bij de start loop ik nog een paar honderd meter in België, en op het einde verlaat ik de GR in Nederland om nog bijna drie kilometer verder een Belgische bushalte te bereiken. Het was de enige manier om deze etappe te kunnen organiseren met openbaar vervoer.

GR 5A laat zich sinds het Stropersbos (zie vorige etappe) leiden door de vroegere spoorlijn 54 Mechelen - Terneuzen. Ook deze etappe blijft dit spoor nog volgen tot in Hulst.
In De Klinge sta ik al meteen op de plaats waar zich vroeger het station bevond. Omdat dit een grensstation was stond er ook een quarantaine gebouw. Beide gebouwen zijn afgebroken in 1970, vijf jaar voor de laatste goederentrein deze grenspost passeerde. Het personenvervoer werd al in 1952 stopgezet. Vandaag vind je hier het Belevingscentrum Klingspoor waar je nog een oude locomotief kan bewonderen. Je krijgt er heel wat info, niet alleen over de spoorlijn, maar ook over de smokkelactiviteiten in de streek, over de klompenmakers waarvoor het dorp lange tijd bekend stond, en over de Dodendraad die in Wereldoorlog I de grens tussen het bezette België en het neutrale Nederland hermetisch afsloot. En dan er is ook nog brasserie De Oude Statie, maar die was op het uur dat ik deze etappe startte nog niet open.

Zo'n 150 meter verder loop ik bij grenspaal nr. 277 Nederland in. Byebye België, en daarmee ook byebye bebouwing. Dit zijn de Clingse Bossen, een waterwinningsgebied. GR 5A volgt soms de vroegere spoorweg, nu een fiets- en wandelpad. Af en toe wordt er wat afgeweken om soms erg modderige wandelpaden door dit gebied te volgen. Tot Hulst zijn dit alleszins vier heerlijke wandelkilometers.

Bij de Buitenvest kom ik aan in Hulst. Aan de overkant van het water verraadt de speciale torenspits van de Sint-Willibrordusbasiliek de plaats van het stadscentrum. Vroeger had de kerk een klassieke torenspits, maar die werd in WO II net voor de bevrijding van Hulst door de geallieerden aan flarden geschoten. De betonnen bekroning die nu de toren siert, dateert van 1957. Het is in een heel andere stijl gebouwd dan de rest van de kerk, en roept dan ook nog altijd regelmatig discussie op.
GR 5A loopt het centrum niet in, maar volgt vanaf het Reynaertmonument bij de Gentse Poort een stuk van de versterkte buitenrand van het stadje. Reynaert verkeert al in Paasstemming. Even opletten hier dat je niet het verkeerde GR pad begint te volgen, want op deze plaats vertrekt ook de Streek-GR Waas en Reinaertland.
Hulst ken ik een beetje van eerdere wandelingen in de streek. Een bezoekje is altijd de moeite waard, maar met de kilometers die ik nog voor de boeg heb lijkt me dat deze keer niet zo'n goed idee. 

GR 5A volgt de westelijke vestingwallen tot bij de ruïnes van de Bollewerckpoort. Het bouwwerk dateert van begin 16de eeuw. Het is een ontwerp van de Antwerpse architect Dominicus De Waghemakere, de man die ook werkte aan de Onze-Lieve-Vrouw kathedraal in Antwerpen en tal van andere bekende gebouwen. Begin 17de eeuw verdween de poort door de aanleg van de vestingwal. Wat je nu ziet zijn de restanten die vanaf 1956 terug blootgelegd werden.
Wat verder verlaat ik via de Dubbele Poort het omwalde centrum. Na nog een mooi zicht op de Stadsmolen - een windmolen die in dit Nederlandse landschap niet kon ontbreken - trekt de tocht het weidse open Hollandse landschap in.

Wat volgt is een aaneenschakeling van meestal lange rechtlijnige verharde landbouwwegen, en dat gedurende minstens 15 km, Wat een ontgoocheling na het veelbelovende eerste deel van De Klinge naar Hulst.
In die verharde landbouwwoestijn zijn er gelukkig ook nog twee mooie intermezzo's te melden: de oversteek van de Oude Vaart, en een onverharde passage door het Groot Eiland.
De Oude Vaart is een overblijfsel van de waterweg die Hulst verbond met het Hellegat, een verdwenen zeearm. Waar de verkeersweg door de Oude Vaart snijdt, installeer ik me op een visserssteiger. Met zicht op een met rietkragen omgorde plas waarop enkele meerkoeten en een koppel futen zich niet aan mijn aanwezigheid storen, verorber ik mijn lunch.
Wat verder verlaat GR 5A de verkeersweg om via een graspad het Landgoed Groot Eiland in te duiken. Het is een door kreken omgeven gebied dat privé eigendom is. Een paar houten bruggen ontbreken niet. Jammer genoeg is ook deze verkenning maar van korte duur.

Terug op beton volgt het traject bijna drie kilometer het zo goed als rechtlijnige Zijkanaal naar Hulst. Dit kanaal was een ultieme poging om begin 19de eeuw de havens van Axel en Hulst na de verzanding van het Hellegat toch nog toegang te geven tot de zee via het nieuwe kanaal Gent - Terneuzen. De aanleg van het kanaal liep heel wat vertraging op, en toen in 1830 de Belgische opstand uitbrak werd het Zijkanaal een militaire verdedigingslinie. Daarna kwam het er niet meer van om het kanaal scheepvaartklaar te maken. Historisch interessante info, maar oervervelend om te voet langs die waterloop verder te sjokken.

Uiteindelijk verlaat GR 5A het Zijkanaal om dwars door de velden de N258 verkeersweg te bereiken. Wat volgt is weer anderhalve kilometer parallelle betonweg tot een rond punt. Aan de overkant van de verkeersweg gaat het via de Axelsestraat naar een pad tussen veld en bos om dan terug uit te komen op de N258. Al die tijd heb ik de indruk dat hier een omweg gevolgd wordt die geen enkele meerwaarde heeft in dit GR traject. Tenzij die omweg nodig is om even halt te kunnen houden bij een boerderijwinkel / brasserie. Ze zijn gespecialiseerd in asperges, maar er worden ook tal van streekproducten verkocht. Maar dan nog heeft die omweg weinig of geen zin. Ik kan alleen maar de schouders ophalen, en na een kop koffie trek ik weer verder.

De laatste drie kilometer van deze GR etappe volgen de Fort Ferdinandusweg, eerst verhard, dan onverhard langs een met twee rijen bomen begroeide dijk. Al bij al is dit nog een mooi en rustig stuk GR. Bij het gehucht Sint-Andries bereik ik na 22,7 km  het eind van deze GR 5A etappe. Nu nog een kleine drie kilometer stappen naar de eerste bushalte op Belgische bodem: Koewacht Grens.
Onderweg passeer ik de Boschkreek. Een weg die pal langs de grens loopt (Tragel) brengt me naar het Belgische deel van Koewacht. Er is ook een Nederlands deel dat bij Terneuzen hoort. Het Belgische deel is dan weer opgesplitst tussen de gemeenten Moerbeke en Stekene.
Vlakbij de bushalte is er Café Benelux, maar dat is gesloten. Ik drentel wat rond, maar alles wat er te zien is, is gesloten. In die doodse omgeving nog anderhalf uur op een bus wachten lijkt me geen aantrekkelijke optie. Dan maar de duim opsteken.

Sfeerbeelden