GR 5A etappe Melsele - De Klinge

Langs de Kreken van Saleghem

 

 Kaart 

Details GPS Track
Lengte track 21.40 km
Totale stijging 67 m
Totale daling 66 m
Moeilijkheidsgraad 2/4 - Makkelijk
Categoriën Wandelen GR 5A

  
(deze track toont het traject dat in mei 2023 op groteroutepaden.be stond, de website van de Vlaamse GR organisatie; consulteer altijd die website voor de meest recente situatie)

 

Reis info

De tocht start in Melsele, niet ver van de Gaverlandkapel. Reis met de trein naar Beveren. Een paar honderd meter van het station stopt bus 83 (richting Kieldrecht), en die brengt je in goed 5 minuten naar de halte Koolputstraat in Melsele.
Je kan bus 83 ook nemen op het Van Eedenplein (Antwerpen-Linkeroever). De rit duurt dan ongeveer 25 minuten.
Let op: bus 83 rijdt niet op zondagen.

We keerden terug met bus 21 vanaf de halte De Klinge Bergstraat. De bus stopt ongeveer een half uur later aan het station van Sint-Niklaas. In De Klinge stoppen ook bussen 22 en 27 die eveneens naar Sint-Niklaas rijden.

 

De wandeling - mei 2023

Vanaf de bushalte in Melsele pikken we al vlug de GR 5A draad op. We stappen dapper door de straten van nietszeggende woonwijken. Melsele gaat ongemerkt over in Beveren, en waar de bebouwing ophoudt, slaan we een lange kaarsrechte bomendreef in. De dreef leidt naar de Singelberg, een 8 meter hoge ophoging in het landschap, een motte. Het is de plaats waar Beveren ontstaan is, en waar van de 12de tot de 17de eeuw het Kasteel van Beveren stond. Niets laat vermoeden dat wat nu een kaal heuveltje is dat omwille van zijn enkele meters hoogte een "berg" genoemd wordt, toch wel enkele belangrijke gebeurtenissen meegemaakt heeft.
In wat toen een waterburcht was, werd in 1360 Joos Vijd geboren als de zoon van de toenmalige burchtheer. Joos werd een gefortuneerde inwoner van Gent. Als kerkmeester van de St-Janskerk (later de St-Baafskathedraal genoemd) gaf hij in 1424 opdracht aan ene Hubert van Eyck om voor hem een altaarstuk te schilderen. De man overleed jammer genoeg in 1426, en het was diens broer, Jan van Eyck, die het Lam Gods afwerkte tussen 1430 en 1432. Joos Vijd en zijn echtgenote, Lysabette Borluut, worden elk afgebeeld op een paneel van het beroemde schilderij.
Veel later, op het einde van de 16e eeuw speelde het kasteel een voorname rol in het kader van "de Scheiding der Nederlanden". De Spaanse veldheer Alexander Farnese, hertog van Parma, had er zijn hoofdkwartier gevestigd. Na het Beleg van Antwerpen (1584 - 1585) tekende Marnix van Sint-Aldegonde er de overgave van Antwerpen.

GR 5A acht de historisch belangrijke Singelberg niet de moeite waard, en buigt een paar honderd meter eerder af. Collega-GR-wandelaar Guido formuleert het vervolg treffend zo: "Over de volgende saaie kilometers door de lege polders valt weinig te vertellen. Hier en daar een hoeve of een fruitboomgaard, rijen populieren, wat oude oorlogsbunkers, de roep van een wulp in de wei. Ik maal kilometers en de kilometers malen mij." Mag ik er nog aan toevoegen dat het "kilometers malen" vooral te maken heeft met de nagenoeg overal verharde wegen?
Bij een verzameling boerderijen op een plaats met de aantrekkelijke naam Vliegenstal, krijgen we eindelijk nog eens wat onverharde weg onder de voeten. Een aangenaam lopend paadje (Kalverbrugwegel) doet ons de Beverse Beek oversteken en brengt ons bij de behuizing van Vrasene.
We wijken af van het GR-traject en lopen naar het centrum in de hoop ergens een geopend café te vinden. Bij de kerk trekt een schandpaal de aandacht. Beeld je in dat je hier als veroordeelde te kijk staat, een gewoonte die altijd heel wat kijklustigen aantrok. Gelukkig is dit soort "volksvermaak" sinds de Franse bezetting afgeschaft. Wat verder in de Brugstraat vinden we met café Sleutelhof wat we zochten.

We keren terug naar ons wandeltraject dat al vlug Vrasene verlaat, niet zonder eerst nog te moeten vaststellen dat ook hier de buitenrand van de gemeente altijd maar verder opschuift door tal van nieuwbouw blokkendozen. Leve de betonstop ! Het tempo waarin Vlaanderen alsmaar verder volgebouwd wordt, heeft sinds dat stoer aangekondigd politiek voornemen nog nooit zo hoog gelegen.
Uiteindelijk steken we een beek over, de Hoge Watergang, en volgen enkele saaie kilometers lang de betonnen veldweg (met de rare naam Braderik) die er langs loopt. Onderweg passeren we in the middle of nowhere iets wat op het eerste zicht een recent woonhuis lijkt. Een buitenterras met meerdere tafels en stoelen doet echter vermoeden dat dit Brasserie Duikeldam is, een vermoeden dat al vlug bevestigd wordt in onze navigatie app. De zaak was wel gesloten.
Heel wat verder volgt GR 5A dan toch nog even een onverhard pad aan de overkant van de beek. Lang duurt dat niet, want we verlaten de beek om een verkeersweg te volgen die naar een brug over de E34 loopt. 

Aan de overkant loopt de weg verder onder de naam Zalegemdijk en komen we terecht bij de Kreken van Saleghem, een natuurgebied waarvoor de basis gelegd werd in de Tachtigjarige Oorlog (1568 - 1648). De streek werd in 1584 volledig onder water gezet om te beletten dat de Spanjaarden zouden kunnen doorstoten naar Antwerpen dat in handen was van de Geuzen. Dat plan haalde weinig uit want een jaar later (zie hoger) werd Antwerpen al ingenomen. Maar daarmee was de oorlog niet afgelopen. De streek bleef overstroomd en eb en vloed kregen jarenlang vrij spel. Pas na het begin van de 17de eeuw kon men beginnen met het herstellen van dijken en opnieuw inpolderen. Wat achterbleef waren de diepe geulen die de getijdenwerking in de bodem uitspoelde.
Een breed fiets- en wandelpad voert ons langs het Sint-Jacobsgat, de eerste, maar zeker niet de laatste kreek die we op GR 5A zullen tegenkomen. De plaats dankt zijn naam aan de heilige op wiens naamdag de dijken het destijds begaven. De wandeling is op zijn best als we even wat onverharde paadjes mogen volgen in de wildernis van riet, grassen en uitbundig woekerende struiken. Ik ken bitter weinig van al die flora, maar door de goede zorgen van de mensen van Natuurpunt lijkt het hier wel een stukje paradijs.
Over en langs de Krekeldijk gaat het verder. We passeren langs het Panneweel, niet alleen een kreek, maar ook een natuurhuis / bezoekerscentrum van Natuurpunt. Wie dat wil kan er gebruik maken van de picknickbanken.
De Krekeldijk neemt een bocht van 90° en loopt nu langs de Grote Saleghemgeul. De geul wordt geflankeerd door een lange rij vissershutjes in alle mogelijke vormen en staten van verval / onderhoud. 
Waar we de Dwarsdijk (ook aangeduid als Groenendijk) bereiken staat een standbeeld dat verwijst naar Reynaert de Vos. Dat is waar de streek-GR Waas- en Reynaertland (die gebaseerd is op het verhaal van Reynaert de Vos), de GR 5A komt vervoegen.
Wat verder lopen we langs de ijsjeshoeve De Boey, een populaire plaats waar autotoeristen even kunnen parkeren en uitstappen om te genieten van een calorierijke dame blanche ter compensatie van hun fysieke inspanningen achter het stuur. En denk nu niet dat we overdrijven, want de mensen die we buiten een straal van 100 m rond de hoeve tegenkwamen, te voet of op de fiets, waren op één hand te tellen.

De tocht gaat verder over de mooie met populieren omzoomde Groenendijk. Dit soort dijken geven het polderlandschap iets majestueus, groots, weids. Maar lang duurt de betovering niet. We komen terecht op een betonnen veldweg die zich kilometerslang door het open landschap sleept. De enige verstrooiing onderweg is een enorm veld waar groene stroken lage bladeren zich uitstrekken tot bijna aan de einder. Nieuwsgierig als we zijn bekijken we dit van wat dichterbij. Dit is een tulpenveld! Hier en daar heeft nog een eenzaam geel of rood exemplaar de pluk overleefd. Met welke machines de duizenden bloemen die hier stonden geplukt werden, daar hebben we geen idee van. Dat de grens met Nederland hier niet zo erg ver vandaan ligt, zal wel verklaren waarom deze teelt hier plots opduikt.

Na de lange kilometers betonstappen is het een opluchting als we het Stropersbos bereiken. We zien De Klinge, eindpunt van de tocht, al geruime tijd in de verte liggen. Het is wel even slikken als we na een blik op de kaart moeten vaststellen dat ons nog een uitgebreide omweg te wachten staat vooraleer we in dat eindpunt mogen aankomen.
We komen terecht op de Mechelen-Terneuzenwegel, de vroegere bedding van spoorlijn 54 die Mechelen via Willebroek, Puurs, Bornem, Temse, Sint-Niklaas, Sint-Gillis-Waas en Hulst met Terneuzen verbond. Tussen Sint-Gillis-Waas en Hulst liep de lijn door De Klinge. We stappen een kort stuk in de richting van Sint-Gillis-Waas. De vroegere spoorlijn is nu omgevormd tot een fietssnelweg, uiteraard verhard.
Dan gaat het plots scherp rechts af in een veel rustiger bospad door het Stropersbos. Dit bos gaat terug tot de 13de eeuw en heeft dus al heel wat meegemaakt. Het mag een wonder heten dat het er nog altijd is. In dit bos splitst streek-GR Waas- en Reynaertland af van onze route. En voor wie het interesseert: in dit bos ligt een bivakzone waar je mits reservatie een nachtje kan kamperen (https://bivakzone.be/stropersbos.html).
Na een omweg door het bos komen we terug op de Mechelen-Terneuzenwegel, dit keer in de richting van De Klinge. Op het kruispunt met de Heidestraat houdt deze GR 5A etappe op. Even naar rechts in de Heidestraat ligt de bushalte Bergstraat. 

 

 

Sfeerbeelden

God heeft de mens geschapen, en om hem te bedanken heeft de mens God geschapen
Philippe Geluck

We gebruiken enkel cookies die essentieel en nodig zijn voor de werking van onze website.