GR 57: Engreux - Bistain (18,8 km)

Met de Ourthe Orientale als leidraad passeert GR 57 door het mountainbikersmekka Houffalize. Een tocht die heel wat rustiger en makkelijker verloopt dan de vorige.

Kaart

(deze track is gebaseerd op informatie uit de website grsentiers.org, de Waalse GR organisatie; consulteer altijd hun website voor de meest recente situatie)

Reis info

Deze etappe is de derde van een 4-daagse trekking.
Verplaatsingen regelen met openbaar vervoer in deze streek is niet vanzelfsprekend. Daarom organiseerde ik deze tocht als onderdeel van een trekking.

Ik overnachtte op camping Au Bout du Monde in Engreux zodat ik 's morgens zonder oponthoud en verdere verplaatsingen op stap kon.

's Avonds kampeerde ik op camping Moulin de Bistain. Er is een cantine op de camping die maaltijden serveert. Er staan ook een tweetal trekkershutten.

(Controleer deze info altijd zelf met de websites en apps van de betrokken openbaar vervoer maatschappijen - NMBS, De Lijn, Infotec... Dienstregelingen wijzigen regelmatig, en verschillen naargelang dag en uur van de verplaatsing)

Sfeerbeelden

De wandeling

Na de zware etappe van de vorige dag gaat het vandaag een stuk beter. De tocht telt dan ook heel wat minder stijgingsmeters en omdat ik in Houffalize afgesproken heb met Maj laste ik daar een wel erg lange rustpauze in zodat ik goed gerecupereerd het tweede deel van de tocht kon afstappen.
Na een derde nachtje in de tent vlot het campingritueel al goed. Opstaan, toilet, slaapzak, slaapmat, kledij en spullen opruimen en inpakken, douchen, tent opbreken, wat eten... ik neem er ruim de tijd voor, niemand zit achter me aan. Ik temporiseer zelfs wat want om 9u gaat de kantine open en kan ik nog een koffie versieren voor ik de rugzak omgord en vertrek.

(screenshot uit de Osmand app)

De eerste 3 km gaat het over een rustig asfaltwegje door een open weidelandschap. Het dorpje Bonnerue slaapt nog op deze zondagmorgen. Bonnerue betekent letterlijk 'goede beek'. Naar de "Creû dol Béni Hésse", een indrukwekkende beuk van ruim 400 jaar oud met een kruis in de stam, ga ik niet op zoek. Vroeger gingen de gelovigen er langs met hun afgestorvenen om ze te laten zegenen voor ze naar hun laatste rustplaats te brengen. Na de Voies des Morts tijdens de vorige etappes had ik nu wel eventjes genoeg van al die dodenverhalen.

Als GR 57 het bos induikt wordt het pad eindelijk onverhard. Het traject daalt naar de Ruisseau de Mabompré. Even de Pont de Suhet oversteken en dan het valleitje weer uitklimmen om bij het E25 viaduct uit te komen. Net op dat ogenblik begint het te druppelen. Ik twijfel om de regenhoes over de rugzak te trekken, maar beslis wat harder door te stappen om onder het viaduct te schuilen. Onderweg passeerden al verschillende mountainbikers, de enen al harder de hellingen afstormend dan de anderen. Als die aan zo'n rotvaart vallen moet dat toch brokken geven? Ik zit het me te bedenken als een groepje gezinnen met kinderen passeert. Op het licht dalende pad nemen ze wat snelheid, een van de jongeren remt, gaat in een slip, slaagt er in overeind te blijven, maar schiet van het zadel af en stoot met de onderbuik tegen het stuur. Kermend laat hij zich vallen en blijft liggen. Na een vijftal minuten krabbelt hij toch overeind en vervolgen ze hun weg. Beter om op die manier een lesje te krijgen, dan ineens zwaar ten val te komen met alle gevolgen vandien...
Onder het viaduct staat een infobord dat het betonnen bouwsel aanprijst als een kunstwerk. Wat verder zie ik het vanop afstand. Zo kunstig ziet het er nu ook weer niet uit.

Het pad komt uit op de Rue de la Tannerie. De naam herinnert al meteen aan de leerlooiers die hier vroeger werkten (zie verslag vorige etappe).
Beneden duiken de Ourthe en de eerste huizen van Houffalize op. Het is nog niet eens 11u, dat wordt een lange onderbreking in Houffalize want Maj komt pas om 14.15u toe met de bus vanuit Liège. Tijd genoeg om wat inkopen te doen, iets te eten, de ervaringen van de voorbije dagen op een rijtje te zetten, geld af te halen en wat rond te slenteren in het stadje. Overal zijn mountainbikers in de weer met hun fietsen en uitrusting. In een groepje zit iemand met een kersvers draagverband om de arm, voor hem is het avontuur voorlopig afgelopen. De terrassen zitten vol.
In Houffalize kruist GR 15 mijn GR 57 pad. Nog een stadje dat ik hopelijk binnenkort zal terugzien want op GR 15 ben ik al tot aardig dichtbij Houffalize gevorderd.

Zodra mijn kersvers gearriveerd gezelschap bij een koffie wat bekomen is van de lange busreis vatten we het vervolg van het traject aan. Er resten nog 10 kilometers te stappen vandaag en die gaan vooral in stijgende lijn. Langs de overblijfselen van een watermolen (Moulin Lemaire) en het enorme vakantiehotel Ol' Fosse d'Outh verlaten we het stadje. Wat volgt is een aangename afwisseling van bos en meer open landschappen. We nemen alsmaar meer afstand van de Ourthevallei.
Het dorpje Cetturu laten we links liggen waarna ons pad een laatste keer de bossen induikt. We bereiken het hoogste punt van de tocht (520 meter) en beginnen dan langzaam terug af te dalen naar de Ourthevallei. Die bereiken we bij de Moulin de Bistain, nog een vroegere watermolen die nu deel uitmaakt van een grote camping. De Ourthe Orientale is hier al een stuk smaller dan tijdens de vorige wandeletappe.

We schrijven ons in en ploffen neer op het terras van de taverne. We kunnen er eten, maar dat moet voor 19.30u gebeuren want dan sluit de keuken voor de volgende dagen. We stellen het installatiekarwei uit en genieten van een stevige trappist. We raken aan de praat met een fietsende Compostellaganger uit Mechelen. Op een maand tijd wil hij zijn bestemming bereiken. Voor hem telt vooral de sportieve prestatie en het plezier om onderweg te zijn. Hij huurde een trekkershut op de camping want een tent heeft hij niet bij. Eenmaal in Frankrijk vindt hij als Compostellaganger immers overal goedkoop onderdak. Het is niet zijn eerste Compostellatrip, dus hij kent het klappen van de zweep, alhoewel hij deze keer een andere route neemt. Ondertussen kleurt de hemel van lichtgrijs naar donkergrijs en begint het in de verte te rommelen. De eerste bliksemschichten herinneren er ons aan dat de tent nog moet opgezet worden. Geen nood, we worden prompt uitgenodigd om in de trekkershut te overnachten, op die manier kan hij de prijs delen, en hoeven wij ons geen zorgen te maken over het naderende onweer. Mooi voorstel!
Wat later vallen de eerste dikke druppels. We spoeden ons naar de trekkershut en nog geen vijf minuten later zitten we comfortabel en droog te luisteren naar het geratel van een helse stortbui op het dak van de hut.

Andere GR-tochten in de streek

GR 15