GR 57 Westelijke Ourthe: Libramont - Remagne (22 km)

Op zoek naar het brongebied van de Westelijke Ourthe, een eerste wandeletappe op het nieuwe deel van GR 57.
Een rustige tocht door een lichtglooiende landbouwstreek over vooral verharde wegen.

Kaart

(deze track is gebaseerd op informatie uit de website grsentiers.org, de Waalse GR organisatie; consulteer altijd hun website voor de meest recente situatie)

Reis info

De tocht vertrekt aan het treinstation van Libramont. We raken er vanuit Liège door eerst een L-trein te nemen naar Marloie en daar over te stappen op een IC naar Libramont. Met beide ritten samen zijn we bijna 2 uren onderweg. Je kunt met de trein ook vanuit Namur via Marloie naar Libramont sporen.

Op het eindpunt In Remagne vinden we de bushalte Eglise waar TEC bus 60 passeert. Met de bus van 16u40 richting Neufchateau kom je 12 minuten later toe in Wideumont Centre waar je moet overstappen op bus 163b naar Libramont. Daar kom je aan om 17u02. Met de trein gaat het vervolgens verder naar Liège. De volledige trip had normaal 3 uur en 5 minuten moeten duren, maar dat was buiten de vertraging van de eerste bus gerekend.
Bus 60 rijdt enkel in de week, buiten de schoolvakanties, en bedient vooral de schooljeugd. De bus van 16u40 is de laatste van de dag. Helaas liet deze zich op het voorziene uur niet zien. Toen de bus ook om 17u nog niet opgedaagd was, belden we de TEC. Die wisten te vertellen dat de bus meer dan een halfuur vertraging had. Het positieve nieuws was dat de bus toch nog zou opdagen, maar door de grote vertraging zouden we alle volgende aansluitingen missen. Uiteindelijk kwamen we in Liège toe om 20u45 in plaats van 19u45..., een terugreis van meer dan 4 uren.

Hoe we de volgende tochten op dit GR 57-deel zullen moeten organiseren, daar hebben we voorlopig nog geen idee van.

(Controleer deze info altijd zelf met de websites en apps van de betrokken openbaar vervoer maatschappijen - NMBS, De Lijn, Infotec... Dienstregelingen wijzigen regelmatig, en verschillen naargelang dag en uur van de verplaatsing)

Sfeerbeelden

De wandeling

Toen we besloten het nieuwe GR 57 traject langs de Westelijke Ourthe (67,3 km) te stappen, vroegen we ons af hoe we het zouden aanpakken. De route vertrekt aan de stuw bij het meer van Nisramont, maar daar raken met het openbaar vervoer is allesbehalve evident. Ook onderweg langs het traject is het niet evident om ergens te raken en er ook weer weg te komen, dit door de weinig frequent bediende buslijnen en de lange reisweg om er te raken. Daarom beslisten we de route in omgekeerde richting te lopen. Deze eerste etappe van Libramont tot Remagne konden we alvast wel met openbaar vervoer organiseren, zij het met toch wel erg lange verplaatsingstijden. Wat het met de 2 resterende etappes wordt, daar hebben we voorlopig nog geen zicht op.

In de topogids hebben ze bij de beschrijving van het nieuwe traject een voorwoord geplaatst. Het was niet eenvoudig om in de streek een interessante wandelroute uit te stippelen. Ondermeer het gebrek aan onverharde wandelpaden in sommige streekdelen speelde de ontwerpers parten, en dat hebben we goed gemerkt tijdens deze eerste tocht. De wandeling loopt voor het grootste deel over beton en asfalt. De streek is vooral een landbouwgebied en dat verklaart dat veel veldwegen verhard werden omwille van de altijd maar zwaarder wordende landbouwmachines. Het is een trieste evolutie die nog altijd verder gaat, want tijdens de tocht passeerden we een landbouwweg waar de betonstorters hard aan het werk waren. Het woord betonstop kennen ze hier duidelijk nog niet.

Maar ondanks de vele verharde wegen is dit eerste stuk van het nieuwe traject wel een erg rustige wandeling geworden. Verkeer is er nauwelijks, en dan zijn het meestal nog tractoren die met de meest gekke hulpstukken uitgerust, pendelen tussen hoeves en velden. De nadruk ligt op de runderteelt, en met het heerlijke nazomerweertje waren de dieren massaal aanwezig op de vele weides. In de dorpen en gehuchten zijn het vooral de grote hoeves die opvallen en die daardoor nog maar eens het landbouwkarakter van de streek bevestigen.

Libramont waar de tocht start is het belangrijkste centrum van de streek. De gemeente (het is niet eens een stad) maakt deel uit van Libramont-Chevigny dat maar liefst 28 dorpen en gehuchten telt. De ganse dagtocht blijven we trouwens op het grondgebied van Libramont-Chevigny. De plaats is vooral bekend voor zijn internationale landbouwbeurs die jaarlijks meer dan 200.000 bezoekers trekt. Daaronder bevinden zich ook heel wat toeristen die hun gading vinden in de talrijke randactiviteiten die er georganiseerd worden. De naam Libramont zou volgens een legende te danken zijn aan ene gravin Ermesinde (1186 - 1267). Op een dag passeerde ze door het toen nog kleine gehuchtje dat haar toebehoorde, en kreeg ze last van duizelingen. Een lokale vrouw snelde haar te hulp waarna ze haar tocht kon verder zetten. Uit erkentelijkheid verklaarde ze de bewoners vrij ('libres à mont', het plaatsje lag boven op een plateau), en zo werd de naam Libramont geboren. 

Libramont ligt al vlug achter ons en na een onverhard stukje bos ontmoeten we in het gehucht Presseux de GR 151, de Ronde van Belgisch Luxemburg. We kruisen er ook de spoorweg - nu een Ravel fietspad - die ooit Libramont verbond met Houffalize en Gouvy via Bastogne.
Door open landschap gaat het verder naar Ourt, het dorp waar de Westelijke Ourthe ontspringt. Net als op de GR 57 tocht langs de bron van de Oostelijke Ourthe in Ourthe (zie het verslag GR 57: Gouvy - Troisvierges) sijpelt het water ergens onzichtbaar in een weide uit de grond. Pas enkele kilometers verder, bij het gehucht Renaumont, steken we een eerste keer de Westelijke Ourthe over, een onbeduidend beekje. Onderweg laten we Sainte-Marie-Chevigny met zijn sierlijke kerktorenspits rechts liggen. In een sparrenplantage zijn de groene boompjes al allemaal gelabeld met witte A, B en C tags, klaar om tegen kerstmis veel geld op te brengen, om dan een paar weken later dor, kaal en levenloos te eindigen op een stoep, wachtend op de vuilniskar.

In het gehucht Renaumont valt een menhir in een groen plantsoentje op. De steen zou teruggaan tot de Romeinse tijd. De heirweg Reims - Köln passeert ook in de streek. Net voor het gehucht en de oversteek van de Ourthe heet een plaats 'Ancien moulin et menhir'. De oude molen is wel al lang verdwenen.
Voor we Laneuville bereiken steken we een tweede keer de Westelijke Ourthe over. De plaats wordt gedomineerd door de kasteelhoeve van Remau. Het hoofdgebouw heeft middeleeuwse allures, maar dateert slechts uit de 19de eeuw. De vroegere watermolen gaat wel terug tot minstens de 15de eeuw. Het vochtige weidengebied rond de Ourthe wordt er als waardevol natuurgebied beheerd door Natagora. De rest van de tocht zullen we de waterloop niet meer te zien krijgen.

Het volgende dorp is Rondu waar we aan de kerk een bank vinden bij een waterbekken. We pauzeren er even. Behalve een vrouw die in een tuin naast het kerkhof de wasdraden aanspant, valt er geen levende ziel te bespeuren.
Amper 100m verder passeren we in het gehucht Nimbermont de kapel 'Montagne Saint-Antoine'. Sint-Antonius was erg populair in de streek. Er bestaat zelfs een 'Voie Saint-Antoine', een pelgrimsweg die al in de 17de eeuw vermeld wordt. De man wordt beschouwd als de vader van het kloosterleven, maar hier was hij vooral de patroonheilige van alle beroepen die met varkensvlees te maken hebben (slagers, varkenshoeders, veehandelaars, ...). Zijn bijnaam 'Antonius met het varken' ontstond in de middeleeuwen. De Antonieten, leden van een naar hem vernoemde verpleegorde, mochten hun varkens vrij laten rondlopen als vergoeding voor de verpleging die zij verstrekten. Op 17 januari werden deze varkens geslacht en het vlees verdeeld onder de armen.
Gedurende de ganse wandeling vielen ons onderweg ook de vele kruisen op. Typisch in een landelijke streek waar de kerk het eeuwenlang voor het zeggen had. 

In Rondu wijst een richtingbord naar Remagne dat 2 km verder ligt. Die 2 km is wel de afstand langs de verkeersweg. GR 57 maakt er een uitstapje van 5,9 km van, dwars door de velden. We krijgen er wel mooie landschapszichten gepresenteerd.
Aangekomen in Remagne beseffen we plots dat we gedurende de ganse tocht geen enkele andere wandelaar tegenkwamen, en dat ondanks het heerlijke vroege-herfstweertje. De streek van de bovenloop van de Westelijke Ourthe staat duidelijk niet bovenaan in de lijst van populaire wandelgebieden. 

Andere GR-tochten in de streek

GR 151