GR 57: Maboge - Engreux (19,9 km)

Tot nu toe voor mij het koninginnestuk op het GR 57 Ourthepad. Kom onder de indruk van de rivier vanuit een Keltisch kamp, vanaf de Hérou rotsen, bij de Barrage van Nisramont en aan de samenvloeiing van de Westelijke en de Oostelijke Ourthe.

Kaart

(deze track is gebaseerd op informatie uit de website grsentiers.org, de Waalse GR organisatie; consulteer altijd hun website voor de meest recente situatie)

Reis info

Deze etappe is de tweede van een 4-daagse trekking.
Verplaatsingen regelen met openbaar vervoer in deze streek is niet vanzelfsprekend. Daarom organiseerde ik deze tocht als onderdeel van een trekking.

Ik overnachtte op een camping in Maboge zodat ik 's morgens zonder oponthoud en verdere verplaatsingen op stap kon.

's Avonds kwam ik toe in Engreux waar ik de tent installeerde op Camping Au bout du monde. Er is een cantine op de camping en in het dorp is een bistro die maaltijden serveert.

(Controleer deze info altijd zelf met de websites en apps van de betrokken openbaar vervoer maatschappijen - NMBS, De Lijn, Infotec... Dienstregelingen wijzigen regelmatig, en verschillen naargelang dag en uur van de verplaatsing)

Sfeerbeelden

De wandeling

Dit is de tweede etappe van een 4-daagse trekking met tent en rugzak, en dat heb ik maar al te goed gevoeld. De avond tevoren dacht ik de inspanning van de eerste dag redelijk goed verteerd te hebben. Tot ik terug begin te stappen. De benen voelen als lood als ik langs de N860 licht stijgend Maboge verlaat. Het zal erg rustig aan moeten want ook vandaag staan 600+ stijgingsmeters op het programma. Of is het de asfaltweg die zijn saaiheid laat voelen? Als ik wat verder een onverharde bosweg mag inslaan gaat het al meteen stukken beter. Zou dat gevoelsverschil alleen maar tussen de oren zitten, of hebben onverharde paden nu eenmaal een heilzamer effect dan luidruchtige verkeerswegen? Het zal wel een combinatie van beide zijn.

(screenshot uit de Osmand app)

Het pad rondt een Ourthemeander en dat leidt tot een mooi zicht op een deel van de rivier richting Maboge. Wat verder zijn bij een eilandje vliegvissers aan het werk. Die vorm van vissen lijkt toch al iets actiever dan de in ligstoelen en tenten hangende lui die alleen maar hoeven te wachten op een elektronisch seintje van hun high-tech uitrusting. Dit mooie stuk langs het water draagt de naam Prés de Balthazar.
Plots stijgt het pad van de rivier weg om uit te komen bij de archeologische site Le Cheslé. In het IJzertijdperk (ca. 500 voor Christus) lag hier een Keltisch kamp, het grootste dat tot nu toe in de Ardennen gevonden is. Het kamp bevindt zich boven een Ourthemeander zodat alleen de noordelijke landzijde kwetsbaar was voor eventuele belagers. Archeologen hebben een deel van de versterkte wal gereconstrueerd, bestaande uit los gestapelde stenen en houten palissades met ingevlochten takken. Het uitzicht op de Ourthe is er prachtig. Vroeger was dit een mythische plek. De bewoners dachten dat alle elfen uit de streek hier woonden. Er is ook de legende van de gouden 'Gatte', een fabelachtige schat die in een diepe put in het kamp verborgen ligt. Weinig kans dat je hem vindt want hij komt alleen maar tevoorschijn op kerst als de klok 12 keer geslagen heeft. Dan moet je nog een zwarte kip in de put gooien, en absoluut zwijgen terwijl je de schat inpalmt. Lijkt niet zo moeilijk, en toch is het nog nooit iemand gelukt ...

De route vervolgt zijn weg zuidwaarts over de meander en daalt dan steil terug naar de oever van de rivier. Heel wat wandelaars snijden het zigzag dalend pad af waardoor het soms nog nauwelijks zichtbaar is. Een groep probeert moeizaam de helling bijna recht omhoog te beklimmen. Ik wijs hen op het zigzagpad dat heel wat makkelijker loopt. De machos in het gezelschap bekijken me wat minachtend, de vrouwen daarentegen vinden het een geweldige tip. Herkenbare reacties?
De volgende meanderbocht blijft GR 57 de oever volgen over een ruw pad, bezaaid met obstakels zoals rotsen, boomwortels, omgevallen bomen en zijbeekjes. Ik vorder moeizaam met de rugzak die mijn wendbaarheid en evenwichtsgevoel fel beperkt. Dat belet wel niet dat ik onder de indruk kom van de wilde schoonheid die de rivier hier overal uitstraalt. Bij een Gué (doorwaadbare plek) stop ik voor een lunchpauze. Het Sports Events parcours dat ik ook al op de vorige etappe tegenkwam wijst hier het water in.

Na enkele kilometers oeverpad stijgt het traject naar het Hérou rotsmassief, bijna loodrechte rotskliffen die de omgeving beheersen. Het pad loopt tot bijna boven aan de bekende uitkijktoren, maar draait er dan van weg om verder de valleiflank te volgen. Het pad loopt iets onder de rotsen door, maar het loont alleszins de moeite om af en toe een massiefje te beklimmen en te genieten van de adembenemende uitzichten. Gek dat de Eisleck Trail die ik tijdens deze en de vorige etappe toch al verschillende keren ontmoette niet langs hier loopt.

Na alweer een stuk oeverpad klimt GR 57 de vallei uit tot bij de eerste huizen van Ollomont. Waarschijnlijk wegens gebrek aan pitstops laat de route het dorp links liggen en slingert verhard verder over het plateau om dan onverhard af te dalen naar de rivier. Na de zoveelste rivierbocht kom ik aan bij de Barrage de Nisramont. Het drankstalletje is het enige op deze wandeletappe en ik maak er dan ook gretig gebruik van. Het is rond 25°C, een frisse pint in de schaduw krijgt geen tijd om te verdampen. Ik laat nog even mijn waterfles vullen aan de kraan en dan gaat het verder.
Het pad klimt midden de meanderbocht omhoog, gebruik makend van het nodige trappenwerk. Mooie zichten, maar met de warmte krijg ik toch weer een stevige klop van de vermoeidheidshamer. Veel keuze heb ik echter niet in deze afgelegen streek. Ik kan alleen maar verder stappen, de nodige tijd nemend en ondertussen zoveel mogelijk genietend van de omgeving. Eindelijk bereik ik de plaats waar de Oostelijke en de Westelijke Ourthe samenvloeien. Even pauzeren aan een uitzichtpunt met kiosk, maar de begroeing neemt het zicht grotendeels weg. Iets verder kan ik toch nog een redelijke foto nemen van de plaats.

GR 57 splitst hier in een oostelijke en een westelijke route. De westelijke tak is nieuw sinds 2017 en volgt de Ourthe Occidentale nog zo'n 70 km tot bij haar bron om te eindigen in Libramont. Dat wordt iets voor later. Eerst wil ik de route langs de Ourthe Orientale volgen om dan verder diep in het Groothertogdom Luxemburg te eindigen bij Diekirch.
Mooie plannen... misschien toch eerst eens proberen het einde van deze wandeletappe te halen! De laatste kilometers volgt het traject weer een ruw pad langs de rivieroever. Eindelijk kom ik bij de voetgangersbrug waar de rivier overgestoken wordt en de laatste klim van de dag begint. Wat hoger zijn op het bospad ettelijke vrachtwagens steenbrokken gestort waarmee het geërodeerde pad moet hersteld worden. Nog even die laatste klip omzeilen door het bos om dan door open terrein verder te stijgen tot Engreux.
Vlakbij ligt een vrije bivakplaats, maar met de berichten die ik er de laatste tijd over las heb ik helemaal geen zin om er langs te gaan, laat staan te overnachten. Alle mooie bedoelingen ten spijt komen die bivaks meer en meer in een negatief daglicht te staan door het veelvuldig misbruik dat feestvierders er van maken. Van de plaatselijke campinguitbater vernam ik overigens dat de bivakplaats van Engreux binnenkort zal verplaatst worden.

Ik loop het dorp door en bereik dan de camping Au bout du Monde. Een mooie naam, de plek is rustig gelegen en de jonge Vlaamse uitbaters die begin dit jaar de camping overnamen hebben al heel wat geïnvesteerd en verbouwd om er een aangenaam verblijf te kunnen garanderen. Het terrein is piekfijn in orde en eerlang moeten enkele trekkershutten het aanbod nog aantrekkelijker maken dan het nu al is. Binnenkort zal ook een beperkte keuze maaltijden aangeboden worden. In afwachting vind je in het dorp ook een taverne die maaltijden aanbiedt.
De camping website: www.campingauboutdumonde.be

Andere GR-tochten in de streek

-