GR 57 Sentier du Nord: Troisvierges - Drauffelt (20,5 km)

Dag 1 van een driedaagse op het Sentier du Nord, het deel van GR 57 in het GH Luxemburg tussen Troisvierges en Diekirch.
Een mooie en afwisselende tocht met Clervaux als toeristisch intermezzo.

Kaart

(deze track is gebaseerd op informatie uit de website grsentiers.org, de Waalse GR organisatie; consulteer altijd hun website voor de meest recente situatie)

Reis info

We stappen 3 dagen op rij, met de camping in Troisvierges als uitvalsbasis. Begin- en eindpunt van de 3 etappes bereiken we telkens met de trein. Op die manier blijft de tent op de camping in Troisvierges en kunnen we met enkel een dagrugzakje ontspannen stappen.

Dag 1 vertrekken we al vroeg in Liège-Guillemins met de IC-trein naar Gouvy - Luxembourg. Rond 9.45u stappen we na net geen anderhalf uur uit in Troisvierges, het eerste treinstation in het Groot-Hertogdom Luxemburg.
Dit is een 'internationale' treinrit. De goedkoopste manier is om tot Gouvy te reizen met je Railpass kaart (7,7 € voor een enkele rit). Koop op voorhand een internationaal ticket Gouvy - Troisvierges (heen en terug), 13 € voor 2 ritjes van amper 10 minuten! Je kunt in Gouvy gewoon op de trein blijven zitten. Doe je het zonder de Railpass en koop je een normaal ticket vanuit een Belgisch station naar Troisvierges, dan betaal je een pak meer.
In Troisvierges is het ongeveer 10 min. stappen tot de camping. We checken in en geven de rugzak in bewaring aan de receptie zodat we de dagtocht meteen kunnen aanvatten. GR 57 loopt langs de receptie van de camping, dat is makkelijk.

GR 57 passeert op nog geen 100 m van het treinstationnetje van Drauffelt waar de tocht eindigt. We nemen er de trein terug naar Troisvierges. De rit duurt net geen 20 minuten. De trein rijdt normaal om de 30 minuten, ook in de weekends en vakantieperiodes. Een ticketje kost 2 €. Je kunt er onbeperkt met trein en bus mee rondreizen in het GH Luxemburg gedurende 2 uren vanaf het moment dat het uit de automaat glijdt. Openbaar vervoers is sinds 2020 gratis in GH Luxemburg (zowel trein als bus).
We zullen maar geen vergelijking maken met de prijzen en versnipperde onefficiënte structuren van het Belgische openbaar vervoer...

(Controleer deze info altijd zelf met de websites en apps van de betrokken openbaar vervoer maatschappijen - NMBS, De Lijn, Infotec... Dienstregelingen wijzigen regelmatig, en verschillen naargelang dag en uur van de verplaatsing)

Sfeerbeelden

De wandeling

In het Groot-Hertogdom Luxemburg volgt GR 57 het Sentier du Nord, bewegwijzerd met een gele ruit op een blauwe achtergrond. Het pad loopt van Weiswampach via Troisvierges tot Diekirch over een afstand van ongeveer 65 km en passeert onderweg langs verschillende treinstations. Op die manier konden we het traject Troisvierges - Diekirch indelen in 3 etappes van elk ongeveer 20 km, waarbij begin- en eindpunt telkens met de trein bereikbaar zijn. Ideaal om een van die plaatsen als uitvalsbasis te nemen.
Wij kozen voor de camping van Troisvierges. Er is ook een camping bij het stationnetje van Goebelsmühle, maar daar is, behalve op de camping zelf, geen bevoorrading in de omgeving. In Troisvierges is die er wel (bakker, slager, 2 superettes, enkele cafés en restaurants). Op de camping zelf kun je eten en drinken en 's avonds je broodjes bestellen tegen 8u 's morgens. In de overnachtingsprijs is onbeperkt douchen inbegrepen, beveiligde wifi en toegang tot het openluchtzwembad. In het overdekt zwembad kun je aan halve prijs terecht. Troisvierges is een typische familiecamping waar je weinig of geen luidruchtige partybeesten hoeft te verdragen, daarvoor is het stadje te klein en te rustig en zijn er geen uitgaansgelegenheden. Op de camping kun je ook trekkershutten, grotere tenten en andere accomodatie huren. Wel redelijk prijzig in het hoogseizoen, behalve dan voor eten en drinken.
Je kunt overigens ook op andere plaatsen langs het traject terecht op campings en andere accomodaties, zolang je maar in de buurt van een treinstation blijft: Clervaux, Drauffelt, Kautenbach, Goebelsmühle en Diekirch. 

Maar is GR 57 niet het pad van de Ourthe?
De Ourthe en België hebben we tijdens de vorige wandeletappe achter ons gelaten. Waarom dan in het GH Luxemburg nog verder het Sentier du Nord volgen tot in Diekirch? Daar zijn 2 goede redenen voor:

- Aansluiting met GR 5 in Gilsdorf bij Diekirch
Herinner je dat GR 57 in de buurt van het vertrekpunt in Luik aansluit op de GR 5 die passeert in Barchon. Door bij het eindpunt in Diekirch terug aan te sluiten op GR 5 vormt GR 57 een soort alternatieve route voor het stuk GR 5 tussen Barchon en Gilsdorf. Tegelijk maakt dit het mogelijk om met beide routes een enorme lus te maken die enkele van de mooiste stukken Ardennen in Wallonië en GH Luxemburg verkent.

- De megalomane plannen van Willem I
Tijdens de Nederlandse overheersing liet koning Willem I de plannen tekenen voor een Maas - Moezel kanaal, bij ons ook bekend als het Ourthekanaal. Het zou een waterverbinding worden tussen de Maas in Luik en de Moezel in het Luxemburgse Wasserbillig. In België moest dat gebeuren door de kanalisering van de Ourthe van Luik tot Bernistap, voorbij Houffalize. Daar moest een 2,5 km lange tunnel de waterscheidingslijn tussen de Maas- en de Rijnbekkens doorsteken. In het GH Luxemburg zouden dan de Wiltz en de Sûre gevolgd worden tot de Moezel. Het was een megalomaan project voor een kanaal van 261 km lengte met in totaal 218 sluizen. Het kanaaldeel tussen Luik en La Roche-en-Ardenne en een deel van de tunnel werden effectief gerealiseerd. Sommige trajecten werden gebruikt tot begin 20ste eeuw. De uitvoering van het project werd evenwel erg bemoeilijkt door de enorme kostprijs en de politieke instabiliteit na de Belgische Revolutie en onafhankelijkheid. Uiteindelijk gaf de opkomst van de spoorweg als nieuwe en veel goedkopere vervoersoplossing de doodsteek aan het Maas - Moezel kanaal.
Door voorbij de bron van de Oostelijke Ourthe verder in het GH Luxemburg het Sentier du Nord te volgen langs de Wiltz en Sûre valleien, treedt GR 57 in de voetsporen van Willem I's project. In Diekirch wordt de Sûre bereikt en van daar neemt GR 5 het over tot de Moezel in Wasserbillig.

Deze eerste etappe op het Sentier du Nord vertrekt in Troisvierges waar we op de camping de padsignalisatie (gele ruit) vinden.
Behalve het stadhuis, de kerk en het Europa parkje valt er op cultuur/historisch gebied weinig te beleven in Troisvierges. In de kerk zijn de 3 maagden waar de naam van het stadje naar verwijst, te zien in het linkse deel van de barokke altaarbouw. Ze vervangen de 3 schikgodinnen die in pre-christelijke tijden op deze plaats vereerd werden: Klotho die de levensdraad spon, Lachesis die de lengte van de draad bepaalde en Atropos die de draad doorknipte. Paus Gregorius I maakte er 3 maagden van: Fides (trouw), Spes (hoop) en Caritas (liefdadigheid/naastenliefde). In de heiligenverhalen zijn ze de dochters van de Heilige Sophia. Daarnaast bezit deze voormalige kloosterkerk het oudste orgel in het Groot-Hertogdom, waardevol meubilair en enkele schilderijen van de School van Rubens. Het wat verder gelegen Europa parkje staat bol van de symboliek en verwijzingen naar alles en nog wat, maar is wat ons betreft fel overroepen en nauwelijks het omwegje waard.

Vanaf de camping stijgt het pad naar een rotsig uitkijkpunt over het stadje en de camping. Het toeristisch succes van Troisvierges is vooral aan die camping en de sport/ontspanningsfaciliteiten toe te schrijven. Verder zijn heel wat wandelingen en routes in de streek uitgestippeld, waaronder ons Sentier du Nord. We verlaten het stadje langs een vervaarlijk uitziend stuk oorlogsgeschut en steken de compleet overwoekerde Lukeschbach over. Door bos en open stukken wei- en graanvelden komen we terug hoog boven de Woltzvallei uit. Afdalen en aan de overkant van het riviertje passeren we de Abdij van Cinqfontaines, nu een retraite- en vergadercentrum. Het complex dateert van begin 20ste eeuw en was een noviciaat van de Broeders van het Heilig Hart. Een monument herinnert er aan een gitzwarte bladzijde uit de geschiedenis van de abdij. Tussen 1941 en 1943 maakte de Gestapo er een transitcentrum van waar Luxemburgse joden verzameld werden voor verder transport naar de concentratiekampen. In 1944 richtten de Amerikanen er een hospitaal in voor de vele gewonden tijdens de Slag om de Ardennen.

Het pad neemt terug hoogte en volgt het mooie valleitje om dan af te dalen naar Maulusmillen. Bij dit gehuchtje steken we de Woltz over en wat later de spoorweg bij een vervallen stationnetje waar geen treinen meer stoppen. Voor de liefhebbers, wat verder ligt nog een camping langs de Woltz.
Een lange vlucht trappen doet even naar adem happen en dan stijgt het zigzaggend door bos tot bij het wrak van een op 21 maart 1945 neergehaald vliegtuig. Daarnaast de graven van de bemanning waaronder 3 Belgen. Er volgt een heerlijk rustig en verfrissend wandelstuk door bos om dan weer af te zakken in de vallei. Ergens luidt een klok, het is die van de kerk van Clervaux. Een smal paadje volgt even de Woltz stroomopwaarts om dan onder een spoorwegviaduct het riviertje over te steken. Altijd verder het riviertje volgend gaat het nu recht op Clervaux af. De toren van de abdij is het eerste dat we van het stadje te zien krijgen. Bij het station van Clervaux steken we het spoor over en lopen langs de verkeersweg tot in het centrum. Op de brug ontmoeten we het Europese E3 pad (Compostella - Bulgarije/Zwarte Zee, 6950 km). Het zal ons tot het einde van de etappe, en tot Pintsch op de volgende etappe, gezelschap houden.

Het stadje wordt gedomineerd door een indrukwekkend witgekalkt kasteel dat teruggaat tot de 12de eeuw en waarin 3 musea hun stek gevonden hebben. Er is het Museum van de Maquettes van de Luxemburgse kastelen en burchten, het Museum van de Slag om de Ardennen, en de permanente fototentoonstelling 'The Family of Man' van Edward Steichen. De fotocollectie werd samengesteld in 1955 en reisde de wereld rond tot ze in 1964 door de Amerikaanse regering aan Luxemburg geschonken werd. Ze staat op de 'Memory of the world'-lijst van de Unesco.
Voor het overige is Clervaux vooral een drukbezocht toeristisch centrum met winkeltjes, hotels, restaurants, tal van bevoorradingsmogelijkheden, en ook weer een camping.
Toch ook even vermelden dat we vanaf Clervaux niet langer de Woltz, maar wel de Clerve volgen. Het blijft dezelfde waterloop, maar de naam verandert. Klierf is de Luxemburgse naam van Clervaux, in het Duits is het Clerf.

Voor de verandering klimt ons pad weer hoog boven het stadje uit. Vanuit de velden wuift de benedictijner Saint-Maurice abdij van Clervaux ons vaarwel. Wat verder komt alweer een andere route ons pad vervoegen. Het is het Rijn - Maas pad, ook bekend als het Ardenne - Eifel (AE) pad. De AE blijft bij ons tot Drauffelt, einde van de wandeletappe. Ondertussen zijn we weer het bos ingestapt en dat blijft zo tot we terug afgedaald zijn naar Drauffelt. Het valt op hoe goed de bospaden in GH Luxemburg er bij liggen. Het zijn wel erg droge tijden, maar vrijwel nergens merken we sporen van diepe voren en modderpoelen zoals we die in de Belgische Ardennen maar al te dikwijls tegenkomen. Ook de banken en picknicktafels langs het traject zijn verzorgd, vuilnisbakken puilen niet uit, je ziet nauwelijks zwerfvuil en geen tekenen van zinloos vandalisme. Het kan dus wel degelijk anders...
Het Sentier du Nord draait links de verkeersweg op. Wij stappen even naar rechts, steken de Clerve over en belanden goed 100 m verder bij het treinstationnetje van waaruit we terugreizen naar Troisvierges. Eenmaal daar moeten we alleen nog de tent opzetten, languit in het gras nagenieten bij een fris wijntje, een hap eten en de slaapzak inkruipen.

Andere GR-tochten in de streek

-