GR 573: Botrange - Solwaster (18,5 km)

Van Botrange door de Hoge Venen naar Hockai, om dan langs het valleitje van de nog prille Hoëgne terug af te dalen. We eindigen in Solwaster. Een relatief makkelijke tocht door Natuur met een grote N!

Kaart

(deze track toont het traject zoals het in januari 2021 op grsentiers.be stond, de website van de Waalse GR organisatie; consulteer altijd die website voor de meest recente situatie)

Reis info

De mogelijkheden die het openbaar vervoer biedt op het eindpunt van deze tocht verplichten ons om in de week te stappen. We hadden 10 km verder kunnen lopen tot in Poleur, maar op een korte winterdag leek ons dat toch wat te hoog gegrepen. Nu konden we tenminste nog echt genieten van al het moois dat onderweg aan bod kwam.

Deze tocht is makkelijkst te organiseren vanuit Verviers.

Om 9.45u neem je aan Verviers Gare Centrale bus 390 naar Hocherath. Een halfuur later stap je uit aan de halte Botrange Centre Nature. Van daar is het maar een paar 100 m stappen tot het vertrekpunt van de wandeletappe.

Waar de tocht eindigt is het nog 800 m dalend stappen tot het kerkje van Solwaster en de bushalte Eglise. We nemen er de bus naar Spa (halte Avenue Reine Astrid) en stappen daar over op een bus naar Verviers. In totaal zijn we ongeveer een uur onderweg. Door de beperkte dienstregeling mochten we de bus in Solwaster absoluut niet missen want het was de enige die we na de middag nog konden nemen. Er komt nog een andere bus langs, maar die rijdt naar Stavelot. In het weekend rijdt de bus naar Spa helemaal niet.
In Solwaster is er aan de kerk een bistrot, maar op maandag is die alleszins niet open. Misschien heb je op andere dagen van de week meer geluk (ondertussen weten we dat die bistrot enkel in het weekend en vrijdagavond open is).
Ook aan de Pont de Belleheid is er een bistrot, en ook die is enkel open in het weekend en vrijdagavond.

Je kunt deze wandeling iets inkorten door te eindigen aan de Pont de Belleheid (17,1 km). Klim het valleitje uit naar de N640 waar je bushalte Sart-Lez-Spa Roquez vindt. Daar passeren frequenter bussen die je rechtstreeks naar Verviers brengen, ook in de weekends en op vakantiedagen.

(Controleer deze info altijd zelf met de websites en apps van de betrokken openbaar vervoer maatschappijen - NMBS, De Lijn, Tec... Dienstregelingen wijzigen regelmatig, en verschillen naargelang dag en uur van de verplaatsing)

Sfeerbeelden

Nog enkele foto's van augustus 2016...

De wandeling

We liepen deze tocht al verschillende keren. Zo ook op een snikhete dag. Een aanrader, want net dan is deze tocht zowat de aangenaamste activiteit die je kunt uitkiezen. Op de Hoge Venen is het altijd wel een paar graadjes koeler dan in de rest van het land en met wat geluk staat er ook een aangenaam zacht windje. Tijdens de tocht loop je bovendien meestal in de schaduw. We raakten meer bezweet tijdens de busrit terug naar Verviers, dan tijdens de wandeling zelf.

In de winter is het een ander paar mouwen. Terwijl we van de bushalte naar het startpunt stappen zien we al meteen dat dit een erg natte tocht wordt. In de Hoge Venen regent en sneeuwt het meer en vaker dan in de rest van België, en in deze toch al natte tijden is de veenbodem dan ook maximaal doordrenkt. Op heel wat passages is het ploeteren en zoeken naar de minst natte en modderige plekjes om toch maar vooruit te komen. De vele knuppelpaden maken het stappen iets makkelijker, maar op sommige plaatsen liggen die vervaarlijk scheef en zijn ze erg glad. Nog net voor we de Fagne de Poleûr bereiken ging ik daarom op een breed pad naast het vlonderpad lopen. Gaandeweg kreeg ik het gevoel dat mijn voetstappen naveerden. Het was alsof ik op een waterbed liep. Ik stopte en bewoog wat op en neer, en effectief, de bodem rondom golfde zichtbaar mee ... nog nooit zo rap terug op het knuppelpad gestaan.

Al in het begin lopen we langs het hoogste punt van België (en meteen ook van de Benelux), het Signal de Botrange op 694m hoogte. Met de trapjes van het kunstmatige Baltia heuveltje erbij staan we zelfs even op 700m hoogte. Deze plaats is pas sinds 1919 ons hoogste punt. Dat is het jaar waarin de Oostkantons door het Verdrag van Versailles van Duitsland naar België overgeheveld werden. Tot dan was de Baraque Michel onze hoogste top (674m).

We stappen verder over de Fagne de Poleûr waar we het didactisch leerpad volgen. Veel andere keuzes heb je daar niet, er loopt maar dat ene vlonderpad door dit veen. Jammer, maar zelfs in dit beschermde natuurgebied kruisen we een groep wandelaars (Vlamingen) met honden. Er staan nochtans overal borden dat honden, zelfs aangelijnd, niet toegelaten zijn. Het soort mensen dat zich dan waarschijnlijk ook nog natuurliefhebbers noemt…

We steken de Poleûrbeek over en volgen die langs een behoorlijk avontuurlijk pad tot aan de Pont de Béleu. In de schuilhut spreken we de picknick aan. Wat beschutting om stil te zitten is hier geen overbodige luxe. Over het open veen waait een kille koude wind waardoor de 4° die het KMI weerstation aangaf nog een paar graden kouder aanvoelen. Als het met de ongewoon hoge decembertemperaturen thuis niet lukt om wat van de wintersfeer te proeven, dan lukt dat in de Hoge Venen toch al stukken beter.

Het pad volgt nog even de beek, verlaat die dan en kiest resoluut richting Hockai, het eerste dorp dat je buiten de Hoge Venen terug in de beschaving brengt. Het traject naar Hockai kan zowel makkelijk als moeilijk zijn. Je loopt over het veen, en de begaanbaarheid hangt af van het seizoen en de weersomstandigheden. Soms loop je over brede paden, dan weer een smal spoor over boomwortels. Sommige passages kunnen erg vochtig zijn.

Hockai voorbij, daalt een pad naar de vallei van de Hoëgne die we betreden langs de Pont du Centenaire. De brug die in 1930 gebouwd werd (100-jarig bestaan van België) wordt ook wel de Pont de la Vecquee genoemd omdat ze precies op dit eeuwenoude pad ligt. Van hieruit loopt de Vecquee in bijna rechte lijn naar de amper 6 km verder gelegen Baraque Michel, ideaal voor wie een luswandeling wil uitstippelen in combinatie met het GR 573 traject.
De snelstromende Hoëgne die uiteindelijk bij Pepinster in de Vesdre uitmondt, is niets anders dan de voortzetting van de Poleûrbeek die we helemaal boven op het veen al een tijd volgden. Net als de doortocht van de Hoge Venen is de Hoëgne vallei een van de mooiste en merkwaardigste wandelpassages in ons landje. De vallei was al een toeristische topper ten tijde van Leopold II toen de begoede burgerij zich hier een beeld kwam vormen van hoe een woeste wildernis er kon uitzien.

We volgen het GR traject langs het riviertje dat toch af en toe wel de allures van een bergstroompje heeft. Het pad loopt over stenen, boomwortels, modder, vlonders, brugjes, trapjes... Tot bij de Pont de Belleheid zijn dit 3,6 heerlijke wandelkilometers.

Bij de Pont de Belleheid moet je kiezen, zowel wat betreft de route die je verder wil volgen, als wat betreft het eindpunt van deze tocht.
Ofwel volg je de GR hoofdroute naar Pepinster via Polleur en Theux, of je kiest voor de variantroute via Spa. Onze keuze is de hoofdroute. Eenmaal aangekomen in Pepinster plannen we om dan de variantroute ook nog te lopen, maar dan in omgekeerde richting zodat we zeker nog eens zullen terugkeren naar de Pont de Belleheid.
Met de Pont de Belleheid als eindpunt van de tocht raak je altijd makkelijk terug in Verviers (zie Reis info). Maar dan is de wandeling wel redelijk kort. We opteren ervoor om toch maar door te lopen en dan op een asfaltwegje af te dalen tot het 800 m verder gelegen dorpje Solwaster. We zijn nog 45 minuten te vroeg voor de bus. Het wordt een kille wachttijd want de enige taverne die het dorp rijk is, is gesloten. Dat belet niet dat we een prachtige wandeling achter de rug hebben.

Andere GR's in de streek

GR 56: Botrange - Malmedy (20,3 km)