GR 573: Hestroumont - Pont de Belleheid (21,8 km)

Een passende afsluiter van een GR traject dat enorm meegevallen is. We volgen de bovenrand van de vallei van de Wayai, lopen ook hoog rond Spa heen, en eindigen met nog een prachtig stukje Hoëgnevallei.
GR 573 behoort voor ons tot de top van de Belgische GR's.

Kaart

(deze track toont het traject zoals het in januari 2021 op grsentiers.org stond, de website van de Waalse GR organisatie; consulteer altijd die website voor de meest recente situatie)

Reis info

In Hestroumont passeert de bus (Verviers - Pepinster - Theux - Spa) 's morgens alleen maar op een onmogelijk vroeg uur (schoolbus). De rest van de dag beperkt deze lijn zich tot de hoofdwegen. De dichtstbij gelegen halte is Theux Le Tûron op de N62 (25 minuten vanuit Verviers). Vandaar is het nog ongeveer 1,5 km stappen tot in Hestroumont waar GR 573 passeert. We staken de duim even op en werden vlot opgepikt zodat we ons dat stuk asfaltstappen konden besparen.

Vanaf de Pont de Belleheid is het nog zo'n 10 minuten stappen om de Hoëgnevallei uit te stijgen tot op de N640. Aan de halte Sart-Lez-Spa Roquez namen we de bus naar Verviers. De rit duurt een halfuur.

(Controleer deze info altijd zelf met de websites en apps van de betrokken openbaar vervoer maatschappijen - NMBS, De Lijn, Tec... Dienstregelingen wijzigen regelmatig, en verschillen naargelang het tijdstip van de verplaatsing: weekdag, weekend, vakantie, spitsuur, daluur...)

Sfeerbeelden

De wandeling

Vanuit Hestroumont stijgt het pad langzaam in de richting van het Rohaimontbos. We kijken nog even om naar het dorp dat niet meer is dan een rijtje huizen langs een weg die onzichtbaar door het landschap snijdt. In het bos stijgt het nog even verder, maar al vlug volgen we een breed pad dat op gelijke hoogte blijft. Op een houten kruis staat 'Limbourg' gegraveerd. Welk verhaal zou daar achter steken? Is het een vroegere grensaanduiding, of is het zo'n kruis dat aangaf welke stukken bos vroeger niet mochten gekapt worden? We dalen naar een beekvalleitje en komen uit in het dorpje Marteau op de N62 verkeersweg. Hier steken we de Wayai over, een zijriviertje van de Hoëgne. De monding ligt bij het kasteel van Franchimont dat we eerder op het GR 573 traject passeerden. De volgende 7 km zullen we de Wayaivallei stroomopwaarts volgen.

Een pad voert in grote zigzags een beboste helling op. Boven, aan een padenkruispunt waar volgens de topogids een bank moet staan, prijkt nu een schuilkiosk. Wat verder kijken we uit over de Wayaivallei. Langs het riviertje strekt zich een langgerekte industriezone uit. Huizenhoog opgestapelde flessenbakken rijzen blauw op tussen de gebouwen. Spa blauw alom, spa rood krijgen we niet te zien. Het pad volgt de valleiwand op een respectabele hoogte. Wanneer binnen een paar weken de bomen terug groen kleuren zal de vallei verdwijnen, alleen de geluiden van het verkeer en de machines zullen nog doordringen. Het valt op dat de paden hier namen hebben. Meestal hebben ze te maken met het mondaine verleden van het kuuroord Spa waar de beau monde zich iedere zomer trof. We volgen de Chemin de la Grande Duchesse die ons tot bij de rand van de waterstad Spa brengt.

GR 573 loopt Spa niet in, maar klimt verder de valleiwand op om er in een wijde boog boven omheen te draaien. In en rond Spa is een uitgebreid wandelnetwerk aangelegd. We volgen en kruisen 'La promenade du Grand-Duc Alexis', 'La promenade Lolo vers la fontaine aux Yeux', 'Le Sentier Paradis', 'La Promenade Maraifagne'. Achter elke naam zal wel een verhaal schuilen, ons valt vooral op dat het er mooi wandelen is. We dwarsen het GR 15 pad, wat betekent dat we hier alleszins nog eens zullen langskomen. Dat zal ons meteen de kans geven om Spa wat nader te verkennen, een genoegen dat we jaren geleden ook al eens hadden toen we de GR 5 wandelroute volgden. We belanden even in een buitenwijk waar de Avenue Léopold II ons herinnert aan de voorliefde van diens vrouw Marie-Henriette voor het stadje. Zij overleed in Spa in 1902. Een Rue du Jeu de Paume roept beelden op van Parijs, alhoewel het spel indertijd ook in deze omgeving beoefend werd. Een vleug grandeur is hier nooit ver weg. We passeren het pompeuze Pavillon Hesse-Rhinfels en wat verder kunnen we niet anders dan halt houden bij het mooiste uitzichtpunt op Spa, aan de Carrière Pirosson, een vroegere steengroeve.

Het centrum van Spa voorbij vervolgt GR 573 zijn route langs de Wayaivallei. We lopen langs afsluitingen van grote villadomeinen in de wijk Balmoral boven ons. In de luxueuze hotels kun je voor amper 280 Euro al genieten van een Wellness arrangement: overnachting in een Superior kamer, driegangen diner, Super ontbijtbuffet, 25 minuutjes rugmassage en 'gratis' toegang tot sauna, hamam en ontspanningsbad. Allerlei massages en behandelingen met exotisch klinkende namen krijg je er aan een al even zacht prijsje bovenop. We werpen even een blik op onze beslijkte stapboots en broekspijpen en besluiten dat we toch maar beter gewoon doorstappen.

We dalen af tot bij het Lac de Warfaaz, een langgerekt meer dat gevoed wordt door de Wayai. Vissers, onderuitgezakt in comfortabele zetels, bewegen nog minder dan een stilleven. We pauzeren op een bank en genieten van een deugddoend zonnetje en het zicht op het sierlijk vervagende watergordijn dat door een fontein hoog opgespoten wordt. Een vrouw stapt sportief rondjes om het meer, druk gesticulerend en pratend tegen een telefoon. Bij haar tweede passage is het gesprek nog altijd niet afgelopen.

Voorbij het meer blijven we dichter bij het riviertje. Het brede wandelpad versmalt tot een spoor. De toeristische paden liggen nu duidelijk achter ons. We verlaten de Wayai waarvan ondertussen niet veel meer overblijft dan een beek. Het pad stijgt naar een open plateau en we belanden in Sart-Lez-Spa. Het pleintje voor de kerk is een stemmig plaatsje. Ook hier staat een perroen.

Een eind buiten Sart steken we de E42 snelweg over. Door het gehucht Croupets du Moulin dalen we af naar de Hoëgne. Aan de overkant gaat het even terug de helling op en we volgen de rivier wat hoger langs de valleiwand. Bij het gehuchtje Parfondbois steken we de Statte over die op deze plaats uitmondt in de Hoëgne. Allemaal bekende namen van vorige wandeletappes op het GR 573 traject.

De laatste 2,7 km blijven we dicht bij de Hoëgne. Boomstambruggen doen ons een paar keer van oever wisselen. Enkele spoorwagentjes en een infobord vertellen dat we een vroegere turfwinning passeren. Van 1935 tot 1994 werd hier door Spa Monopole turf afgegraven dat nog stamt uit de laatste ijstijd. Het goedje werd omwille van zijn therapeutische eigenschappen gebruikt bij allerlei kuurbehandelingen in de Thermen van Spa. Ook vandaag is dat nog het geval, maar de bruine smurrie wordt nu ergens tussen Mont Rigi en Botrange opgeschept. Ondertussen proest en bruist het bruine veenwater van de Hoëgne onvermoeibaar verder over de grillige rotsbedding die we nu eens naast of onder ons, dan weer vanuit de hoogte bekijken. Tussen de bomen duiken de contouren van de enkele huizen aan de Pont de Belleheid op. Dit is het eindpunt van deze wandeletappe, en voor ons meteen ook van het volledige GR 573 traject.

Zoals deze laatste etappe nog maar eens duidelijk illustreert is water hét thema van deze GR-route. Ze verkent een groot deel van de waterlopen die het stroombekken van de Vesder vormen: Helle, Hoëgne, Wayai, Statte, allemaal rivieren en beken die we te danken hebben aan de reuzenspons op het dak van België, de Hoge Venen. We hebben er bijna de volle 170 km met volle teugen van genoten en kunnen deze GR-route warm aanbevelen bij iedereen die weg is van het wat avontuurlijkere wandelwerk.

Andere GR's in de streek

GR 15: Polleur - Sedoz (23,5 km)

GR 5