GR 563: Eupen - Eynatten (18 km)

Vanuit Eupen eerst een stukje Hertogenwoud, om dan via het pottenbakkersdorp Raeren naar Eynatten te stappen. Ook nu weer geen gebrek aan weidedoorsteken en poortjes in alle vormen en kleuren.
Makkelijk te organiseren, beperkte hoogteverschillen... de ideale tocht om kennis te maken met dit mooie stukje Belgisch-Duits grensgebied.

Kaart

(deze track is gebaseerd op informatie uit de website grsentiers.org, de Waalse GR organisatie; consulteer altijd hun website voor de meest recente situatie)

Reis info

Eupen is minstens ieder uur makkelijk te bereiken met de trein. Vanaf het station sta je te voet op minder dan 15 min. in het centrum op de Marktplatz waar de tocht start.

In Eynatten passeert GR 563 bij de halte Dorf. TEC bus 14 (Aachen - Eynatten - Eupen, rijdt frequent, zelfs in het weekend) brengt je terug naar Eupen Bahnhof. Afhankelijk van het traject dat de bus volgt duurt de rit 10 of 21 minuten.

(Controleer deze info altijd zelf met de websites en apps van de betrokken openbaar vervoer maatschappijen - NMBS, De Lijn, Infotec... Dienstregelingen wijzigen regelmatig, en verschillen naargelang dag en uur van de verplaatsing)

Sfeerbeelden

De wandeling

Op de Marktplatz in Eupen vinden we al redelijk vroeg een koffie in het Zum Goldenen Anker hotelletje, ideaal om goed wakker aan de tocht te beginnen. We werpen nog een blik op de groenkoperen torenspitsen van de Sint-Niklaaskerk en vinden al meteen de geel-rode tekens die ons door het stadje loodsen. Via rustige en altijd verzorgde woonstraten stijgt het tot bij de volledig gerenoveerde jeugdherberg. Voor wie wat tijd in de streek wil doorbrengen is dit een goede uitvalsbasis. GR's genoeg hier om je minstens een weekje zoet te houden. We dalen af richting Eupen-Haas en ontmoeten zowel GR 573 als GR 15, een bekend punt voor ons want we passeerden hier al op beide routes.

Waar we de N68 oversteken moeten we vaststellen dat er een mountainbikewedstrijd doorgaat. Het pad dat we aan de overkant moeten volgen maakt deel uit van het parcours, we mogen er niet in. Niet getreurd, we kennen de omgeving al wat. Een omweggetje langs de Weserstrasse brengt ons wat verder terug op het pad, nog altijd op de mountainbikeomloop, maar er zijn geen organisatoren meer te zien. Af en toe opzij stappend voor enkele zwoegende fietsers verlaten we uiteindelijk hun parcours.
Bij de Langesthal brug (Bellmerin) over de Weser (Vesdre) nemen we afscheid van GR 15 en van de rivier om in de rand van het Osthertogenwald naar Hasenell te stappen. We volgen even een verkeersweg en duiken dan wat dieper het woud in. Stukjes vlonderpad leiden ons langs en over verschillende beekjes, allemaal afwateringen van de nabijgelegen Hoge Venen.
Voor we het bos verlaten kruisen we een aftakking van de Vennbahn, de vroegere spoorweg Aachen - Luxembourg die nu grotendeels een populair fietspad geworden is. Deze aftakking verbond Eupen met Raeren en werd geopend in 1887. Hier geen fietspad, het spoor ligt er nog altijd alhoewel er maar reizigers vervoerd werden tot 1959. Een Duitse vereniging uit Walheim, Eisenbahnfreunde Grenzland (EFG), doet er tegenwoordig alles aan om deze lijn te reactiveren. Ze willen er in de toekomst museumtreinen laten rijden en hebben alvast bij het vroegere spoorstation van Raeren een werkplaats gehuurd.

Iets later verlaten we het woud en gaat het richting Raeren. Zowat anderhalve kilometer volgen we een nogal eentonige asfaltweg. Bij een boerderij worden we een veld ingestuurd met jonge maïsplantjes van zo'n 10cm hoog. Over een nauwelijks zichtbaar spoor proberen we zo weinig mogelijk maïs te vertrappelen. Misschien wordt dit wel een nieuwe wandeldiscipline: precisiestappen. Voor alle zekerheid vertrekt hier ook een korte variantroute, te gebruiken als de velddoorsteek tijdelijk afgesloten wordt. Gelukkig maakt het maïsveld een paar honderd meter verder al plaats voor een weide. Dit is weer op en top GR 563, stappen tussen weidepoortjes, telkens speurend naar het volgende.
Schloss Knoppenburg is een welgekomen afwisseling tussen de weidedoorsteken. Deze voormalige boerderij dateert uit de 16de eeuw en heette oorspronkelijk Hof auf der Heyde. De naam Knoppenburg kwam er pas later toen de twee knoppenvormige torenspitsen bijgebouwd werden.

We bereiken Raeren en houden even halt op een bankje aan de kerk. Net als in Eupen is ook dit een Sint-Niklaaskerk. Zouden ze in de streek een speciale band hebben met de kindervriend? De vele Sint-Maartensstoeten en -vuren op 11 november zijn alleszins een populaire volkstraditie in de Oostkantons.
De tocht voert verder naar de Burg Raeren die al in 1952 als eerste gebouw in Oost-België beschermd erfgoed werd. Het burchtcomplex dateert uit de 14de eeuw, maar kreeg zijn huidig uitzicht in de 18de eeuw. Sinds 1963 is hier het Potteriemuseum gevestigd waarin het internationaal vermaarde aardewerk van Raeren tentoongesteld wordt. Al van in de 15de eeuw werden aardewerk potten, kruiken, drinkbekers en schalen uit Raeren in gans Noordoost-Europa verhandeld, tot zelfs in Litouwen en Rusland. Voorbeelden duiken op in heel wat 16de en 17de-eeuwse schilderijen, onder andere in de Boerendans en de Boerenbruiloft van Pieter Breughel de Oudere. Exemplaren van ceramiek uit Raeren worden over gans de wereld bij archeologische opgravingen teruggevonden, ondermeer in Noordamerikaanse indianengraven en in Nederlandse scheepswrakken voor de westkust van Australië.

Het laatste deel van de tocht brengt ons naar Eynatten, deelgemeente van Raeren. Ook nu gaat het weer verschillende keren door weides.
Onderweg komen we plots twee in beschermpakken gehulde figuren tegen. Ze hebben net een bijenzwerm bedwelmd die zich in een struik naast een smal weidepoortje genesteld had. Waren we daar een uur vroeger gepasseerd, dan hadden we waarschijnlijk nietsvermoedend de zwerm geïrriteerd, met alle gevolgen vandien... Voor alle zekerheid lieten de imkers ons even hun beschermpak aantrekken zodat we veilig door het poortje konden. We dachten al heel wat meegemaakt te hebben op onze tochten, maar dit was toch een première. Jammer dat we vergaten onszelf te fotograferen in die pakken.
In het gehucht Berlotte passeren we het Musée de la Carotte. Het is ondergebracht in een oude elektriciteitscabine uit 1923. Met een draaiwiel laat je verschillende pancartes voorbij defileren die het allemaal op een amusant-absurde manier over de wortel hebben.
Wat verder komen we bij de ingang van een smal pad een bord met een gemeenteverordening tegen. Op het volledige grondgebied moeten honden aan de leiband gehouden worden. De gemeente zag zich verplicht dit reglement op te leggen omdat al te dikwijls vastgesteld wordt dat loslopende honden andere mensen hinderen en ook klein wild in weides en bossen opjagen en zelfs doodbijten. Wat verder komen we op het pad een dame tegen met... een loslopende hond. Waarschijnlijk een analfabete, ocharme die vrouw. 

Uiteindelijk lopen we Eynatten binnen. Het is nog even wachten op de bus. Er zijn wel enkele horecazaken, maar alles was toe. Onze enige optie was een bakkerij/tearoom waar we bij een koffie wat konden uitblazen.
Al bij al was dit een mooie wandeling, volledig door Duitstalig België. Duitsland was trouwens nooit ver weg. Dat was alleszins te merken aan de vele Duitse nummerplaten op de auto's. Bijna de helft van de inwoners van Raeren zijn Duitsers, vooral aangetrokken door de lagere woningprijzen aan onze kant van de grens.

Andere GR-tochten in de streek

GR 573: Verviers - Eupen (18,3 km)
GR 573: Eupen - Botrange (22,4 km)

GR 15: Monschau - Eupen (22,4 km)
GR 15: Eupen - Polleur (20,4 km)